Η θηλυκοποίηση της φύσης

Η τεχνολογία έχει κάνει ένα τεράστιο άλμα τα τελευταία 60 χρόνια, ενώ οι αμέτρητες εφευρέσεις έχουν διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου, σε σημείο που ουδέποτε φαντάζονταν οι πρόγονοί του. Από την άλλη η επιστημονική κοινότητα προειδοποιεί για τις συνέπειες που έχει αυτή η ανάπτυξη στο περιβάλλον, όπως η τρύπα του όζοντος, το λιώσιμο των πάγων, η αύξηση της θερμοκρασίας, κ.α. Τον τελευταίο καιρό όμως όλο και περισσότεροι επιστήμονες ανησυχούν για το φαινόμενο της θηλυκοποίησης του πλανήτη και όλες τις συνυφασμένες επιπτώσεις.

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με χιλιάδες χημικές ουσίες, μέσω της τροφής, των αντικειμένων που μας περιβάλλουν και του αέρα που αναπνέουμε. Τα τοξικά απόβλητα των βιομηχανιών αποβάλλονται στη θάλασσα, απ’ όπου γίνονται κομμάτι της διατροφικής αλυσίδας, αφού πρώτα δηλητηριάσουν το φυτικό και ζωικό βασίλειο της θάλασσας, καταλήγουν τελικά στο ανθρώπινο σώμα. Πολλές βλαβερές ουσίες περιέχουν τα διάφορα καλλυντικά, κρέμες, σαμπουάν και ιδιαίτερα τα διάφορα παράγωγα του πλαστικού. Από την άλλη


οι αγροκαλλιέργειες ραντίζονται με ποικίλες χημικές ουσίες οι οποίες μολύνουν τους δέκτες κατανάλωσης, όπως τα ζώα και οι άνθρωποι. Έως σήμερα υπολογίζεται ότι ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει 10 εκατομμύρια χημικές ουσίες και ο αριθμός αυτός κάθε χρόνο αυξάνεται. Πολλές από τις χημικές αυτές ουσίες μιμούνται τη δράση των ορμονών που παράγει το ανθρώπινο σώμα, όπως τα «ξενοοιστρογόνα», τα οποία επιφέρουν σοβαρά γενετικά και αναπαραγωγικά προβλήματα.

Στην ουσία, επιτελείται μια θηλυκοποίηση των έμβιων όντων του πλανήτη, αφού πολλές από τις χημικές ουσίες λειτουργούν σαν οιστρογόνα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η εξαφάνιση πολλών ειδών ζώων να οφείλεται στην αύξηση του θηλυκού πληθυσμού, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ψάρια και οι κροκόδειλοι, όπου η γέννηση θηλυκών έναντι αρσενικών είναι συντριπτική. Οι επιπτώσεις αυτές όπως θα ήταν φυσικό επηρεάζουν και το ανθρώπινο είδος. Για την ακρίβεια, πέρα από την αύξηση των γεννήσεων κοριτσιών, υπάρχουν και πολλές παθολογικές επιπτώσεις στα νεογέννητα αγόρια, και δεν εκλείπουν περιστατικά όπου αγόρια γεννιούνται χωρίς όρχεις, είτε μόνο με έναν, όπως επίσης έχει πολλαπλασιαστεί 3,5 φορές η συχνότητα εμφάνισης ασθενειών που είναι συγγενικές με την κρυψορχία και τον υποσπαδία. Επιπλέον τα τελευταία χρόνια ο μέσος όρος γονιμοποίησης του ανδρικού σπέρματος φθίνει. Μελέτες στατιστικής έχουν δείξει ότι μειώνεται μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων ανά εκσπερμάτιση και η μέση κινητικότητα αυτών, ενώ συγκριτικά με 40 χρόνια πριν ο μέσος αριθμός παραγόμενων σπερματοζωαρίων είναι περίπου ο μισός. Πέρα από τη βιολογική έκφραση της, η θηλυκοποίηση μπορεί να επιδράσει στον ψυχισμό και στη σεξουαλική συμπεριφορά του άνδρα. Όσο μεγαλύτερη είναι η επαφή ενός αρσενικού με τα ψευδοοιστρογόνα, τόσο περισσότερο μειώνεται η επιθυμία για το άλλο φύλο, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άντρες να παρουσιάζουν ουδετερότητα. Πέρα από τις επιπτώσεις στους άντρες, υπάρχουν πολλές εξ αυτών προς το γυναικείο φύλο. Η άνοδος των επιπέδων των οιστρογόνων στις γυναίκες λειτουργεί ως αντισύλληψη και σε συνδυασμό με τα προλεγόμενα όλο και περισσότερα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα υπογονιμότητας και κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός όσων καταφεύγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση. Επιπλέον όμως, τα οιστρογόνα αποτελούν την πρωταρχική αιτία καρκίνου των μαστών στις γυναίκες, μια πάθηση που τα κρούσματα έχουν κατακόρυφη ετήσια άνοδο.

Υπάρχει όμως και ένας μύθος που έχει καταρριφτεί μέσω των ερευνών των επιστημόνων, ο οποίος αφορά τη γεωγραφική κατανομή των επιπτώσεων της θηλυκοποίησης. Παρόλο που οι περισσότεροι υποψιαζόμαστε πως η ζωή στην πόλη έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επηρεάσει με χημικές ουσίες την ποιότητα ζωής μας, η μελέτες αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Η εξήγηση βρίσκεται στα εντομοκτόνα (DDT) και τα λιπάσματα που χρησιμοποιούνται ευρέως στις αγροτικές περιοχές.

Οι προοπτικές του φαινομένου είναι δυσοίωνες όσο ο ανθρώπινος νους εφευρίσκει χημικές ουσίες και η τεχνολογία εισέρχεται σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Έως τώρα τα κράτη και οι εταιρείες αποσιωπούν αυτή τη διάσταση των επιπτώσεων στο περιβάλλον, ενώ παράλληλα η επιστημονική κοινότητα δεν παύει να προειδοποιεί ότι πρέπει επειγόντως να ληφθούν μέτρα, προτού το ζήτημα εκλάβει διαστάσεις "επιστημονικής φαντασίας"…