Εθελοντistas…

Γκρίζες πόλεις, βρώμικα σοκάκια, δηλητηριασμένος αέρας, ελάχιστα πάρκα, πολλά αμάξια, δυστυχισμένοι άνθρωποi! Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που δίνεται σε κάποιον επισκέπτη των μεγαλουπόλεων της χώρας μας και αυτή την εικόνα αποκρύπτει έντεχνα το διαφημιστικό σλόγκαν «live your myth in Greece»… Ο μέσος Έλληνας προσπαθεί να αγνοήσει τα καθημερινά προβλήματα που ασχημαίνουν τη ζωή του, αισθάνεται περήφανος για τους αρχαίους μας προγόνους, αλλά παρόλα δεν κοιτάζει κατάματα την αλήθεια, ώστε να αναρωτηθεί αν αυτοί θα αισθανόντουσαν το ίδιο περήφανοι βλέποντας τα μνημεία περιτριγυρισμένα από σωρούς σκουπιδιών.
Μέσα σε αυτήν την αδράνεια και την αδιαφορία γεννήθηκε μια κίνηση εθελοντικής δράσης που κύριο στόχο έχει να ομορφύνει την πόλη. Σταδιακά η κάθε πόλη αποκτάει το δικό της –istas, πρώτα οι Atenistas έδωσαν το παράδειγμα και σιγά-σιγά ξεπήδησαν οι Thessalonistas, οι Paguristas, κοκ. Καθαρισμοί παραμελημένων περιοχών, δενδροφύτευση, συντήρηση ποδηλατοδρόμων, ......
δημιουργία ρομαντικού προεκλογικού κλίματος με εκατοντάδες κεράκια  είναι μερικές από τις δραστηριότητες στις οποίες έχουν προβεί έως τώρα οι εθελοντές των πόλεων. Νέοι άνθρωποι με όρεξη να αλλάξουν την πόλη στην οποία ζουν, αλλά παράλληλα να στείλουν το δικό τους μήνυμα κατά της μιζέριας και της στασιμότητας. Αποτελούν μια ζωντανή κοινότητα που συστήνεται με όνειρο να αλλάξει την καθημερινότητα μέσω μικρών ή μεγάλων πράξεων που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας.  Η ανταπόκριση στις συναντήσεις αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, ενώ τα ΜΜΕ δεν χάνουν την ευκαιρία να επιβραβεύσουν λεκτικά την εθελοντική αφύπνιση εν μέσω περιόδου κρίσης.

Όσο να συμφωνώ με την διάθεση συμπολιτών μου να δράσουν για να αλλάξουν την κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει τα μεγάλα αστικά κέντρα, αδυνατώ να παραβλέψω τις κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους του ζητήματος αυτού. Ξεκινώντας με τον παράγοντα της δημοτικής υπηρεσίας καθαριότητας, αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν άνθρωποι που απολύθηκαν, που δεν πληρώνονται, που εργάζονται σε καθεστώς συμβάσεων και ανασφάλειας και ουκ ολίγες φορές χρειάζεται να αγοράσουν οι ίδιοι οι υπάλληλοι τα ανταλλακτικά για να μπορέσουν να εργαστούν. Προφανώς τους συγκεκριμένους το τελευταίο πράγμα που τους απασχολεί είναι ο εθελοντισμός. Αξίζει να σημειωθεί πως η αλληλεγγύη χάνεται όταν για κάθε ώρα εθελοντικής δράσης αυξάνεται το ενδεχόμενο της ανεργίας κάποιων συνανθρώπων μας. Κάτι όμως εξίσου σημαντικό είναι η πολιτική υπόσταση του θέματος… Εκλέγουμε τους ίδιους και τους ίδιους διεφθαρμένους τοπικούς άρχοντες, πληρώνουμε υπέρογκα δημοτικά τέλη και στο τέλος κάθε θητείας λαμβάνουμε μια πόλη πιο άσχημη και ακόμη περισσότερο χρεωμένη. Ο φαύλος αυτός κύκλος φυσικά δεν λύνεται με το να μαζέψουμε τα σκουπίδια από ένα ρέμα ή με το να φυτέψουμε μερικές δεκάδες δενδρύλλια. Το όνειρο κάθε πολιτικού επιτυγχάνεται όταν η νεολαία με περηφάνια δηλώνει «απολιτίκ» και επωμίζεται τις ευθύνες της διαχείρισης των προβλημάτων που θα έπρεπε να επιλύσει το σύστημα.
Οι εθελοντές θέτουν ως επιχείρημά τους την παύση της αδράνειας των πολιτών, αλλά αγνοούν ότι με τον τρόπο αυτόν ενισχύουν την αδράνεια της πολιτείας. Όσα σκουπιδάκια και να μαζέψουμε υπάρχουν τομείς που η επίλυση θα μπορούσε να προέλθει μόνο από μια πρωτοβουλία μεγαλύτερης κλίμακας και κεντρικών αποφάσεων. Το γεγονός ότι στις σύγχρονες ελληνικές πόλεις δεν υπάρχουν χώροι πράσινου, όπως πάρκα και άλση, είναι απόρροια αποφάσεων που ακολουθούνται εδώ και δεκαετίες από τους ηγέτες του τόπου. Επίσης η παιδεία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, που αν δεν αποδοθεί η πρέπουσα σημασία, ουδέποτε πρόκειται να αλλάξει η ισχύουσα συνθήκη στη συνείδηση της πλειονότητας. Δεν υπάρχει λογική στο γεγονός ότι η πλειοψηφία -εξαιτίας της απουσίας της παιδείας- βρωμίζει, η μειοψηφία –εξαιτίας της καλής καρδιάς- καθαρίζει, ο δήμος –εξαιτίας πολλών λόγων- αδιαφορεί…

Η μόδα των –istas είναι μια άλλη νευρική εξωτερίκευση των προβλημάτων που δημιουργεί η αστική ζωή και όπως όλες οι άλλες μόδες, όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήσουν… θα σβήσει και αυτή! Αυτό που θα μείνει δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια άσχημη πόλη, μια χούφτα νέων που θα δείχνουν με καμάρι τις φωτογραφίες από την «εποχή του ακτιβισμού» και οι ίδιοι πολιτικοί που θα απομυζούν τις δημοτικές φορολογικές εισπράξεις. Και όχι, δεν προτείνω την αδιαφορία στα καθημερινά προβλήματα της πόλης, αλλά αντίθετα την ενεργοποίηση εκ μέρους του συνόλου των πολιτών. Η δημιουργία συλλογικοτήτων που μπορούν να επιτελέσουν τον ρόλο ομάδων πίεσης και συμφερόντων είναι ο καλύτερος μοχλός στα χέρια των κατοίκων. Να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως η δύναμη που έχουμε στα χέρια μας δεν είναι μονάχα η μυϊκή, αλλά και η εκλογική. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι η ρίζα της λέξης «πολιτική» είναι η «πόλη» και όσο απαξιώνουμε την πρώτη έχει ως συνέπεια να απαξιώνεται αυτομάτως και η δεύτερη.  Δεν δημιούργησε η πόλη τους πολίτες, αλλά οι πολίτες την πόλη…

Πηγη : Velanidi.gr της Randy Mila*